Soms kijk je naar een bepaalde muur in je appartement en denk je “daar zou wat leuks moeten hangen”. En als het moment waarop je dat denkt net na een verhuizing is, wil je aan dat “leuks” het liefst zo weinig mogelijk geld uitgeven. Want eerlijk is eerlijk, verhuizen is altijd duurder dan je denkt (in ieder geval wel duurder dan ik altijd denk, maar misschien is dat wel gewoon mijn manco).
En dus begint eerst het gekibbel met de toeslagpartner. Want hij vindt het betreffende hoekje in de kamer juist leuk zoals die is. Zo gaat het eigenlijk altijd. Maar ik heb voor hetere vuren gestaan, dus vroeg of laat gaat hij overstag. Dat weet ik en dat weet hij, maar voor de vorm laten we er een paar dagen overheen gaan. Je kunt namelijk ook té grote deuken in zijn ego slaan. Ik bedoel, je hebt “zij heeft de broek aan” en je hebt “zij heeft de broek aan” (volg je ‘m nog?).
En dan is het, zoals zo vaak, op naar de Action! Want ik ben doorgaans van mening dat als je iets doet, je het ook goed moet doen. En een klein schilderijtje was dan ook niet wat ik in gedachten had. Groots moest het worden. Want als het dan niet leuk uitpakt, is het op zijn minst een statement. En vooral ook goedkoop, hence de keuze voor de Action. Mocht het mis gaan, is er alsnog geen man overboord (alleen een tientje, en dat is te overzien).
Een groot canvas doek, tubes acrylverf en kwasten werden mee terug genomen. En nog een shitload aan andere (onnodige) spullen, want zo gaat dat bij de Action. En een klein canvas doekje. Om te oefenen. Samen met toeslagpartner. Die na een paar streken met de kwast besloot dat hij zich hier beter verre van kon houden en mij mijn gang maar liet gaan.
En dan ben ik dus helemaal in mijn element. Ik zie er belachelijk uit. Wurm me in de meest ongelooflijke hoeken en houdingen om net dáár bij te kunnen zonder op het doek te vallen (toch niet zo handig zo’n groot schilderij), en krijg niets meer van mijn omgeving mee. Maar wat is het léuk! Ik ga helemaal op in dit soort knutselwerk.
Toeslagpartner was na afloop zwaar onder de indruk. En ik eigenlijk ook wel een beetje. Tuurlijk, ik ben geen professioneel schilder en dat is te zien, maar mijn doel is bereikt. De hoek in de kamer is niet langer te wit en te leeg, er is weinig geld uitgegeven en ik heb me weer een avond prima vermaakt.
En dus hoop ik jullie met deze post aan te moedigen om dit ook gewoon een keer te doen. Vooral alleen. Om te voorkomen dat je je met je vriendinnen gaat vergelijken. Het moet wel gezellig blijven natuurlijk. Doe het als je een avondje alleen thuis bent. Heerlijk toch? Lekker kladderen en je ziet wel wat er van komt. Al is het maar één lezer die ik hiermee enthousiast maak. Laat vooral weten hoe het is afgelopen. Of beter nog, stuur een foto! You’d make my day. En die van jezelf vast ook. Good luck!
Stadsduif 